Οι φαβέλες του Ρίο, στοιβάζονται η μία πάνω στην άλλη με τέτοιο τρόπο, που για να πας από το σημείο Α στο σημείο Β, πρέπει να περάσεις από μια διαδρομή που μοιάζει με sudoku και extreme πεζοπορία ταυτόχρονα, μέσα από σκάλες, ζιγκ-ζαγκ και στενάκια λιγότερο φαρδιά από ένα μέτρο. Τα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν μπορούν να πάνε πουθενά διότι απλώς δεν χωράνε. Ίσως αν πετούσαν;
Σε αυτό το σημείο, κάνει την εμφάνισή του το νέο σύστημα μεταφοράς του Ρίο: ένα βαγόνι-γόνδολα που αιωρείται πάνω από τις φαβέλες, χαράζοντας μια διαδρομή με 6 ενδιάμεσους σταθμούς. Η κυβέρνηση σκοπεύει να δώσει στην κυκλοφορία 152 αντίστοιχες γόνδολες, οι οποίες θα μεταφέρουν 30.000 ανθρώπους την ημέρα σε απόσταση 2.1 χιλιομέτρων. Η αντίστοιχη διαδρομή μέχρι τον πλησιέστερο σταθμό τρένου, πριν διαρκούσε μιάμιση ώρα και τώρα μεταμορφώνεται σε πανοραμική βόλτα διάρκειας 16 λεπτών.
Ο αρχιτέκτονας Jorge Mario Jáuregui λέει πως το project αυτό έχει πραγματική αλλά και συμβολική αξία: πραγματική διότι ενώνει τις φαβέλες με το υπόλοιπο Ρίο και συμβολική διότι βάζει το ανεπίσημο μέρος της πόλης στο χάρτη.
Αν και η μετακίνηση στις φαβέλες ήταν μεγάλο πρόβλημα για τους κατοίκους, πολλοί υποστηρίζουν πως τα ιπτάμενα βαγόνια δεν θα έπρεπε να είναι η πρώτη προτεραιότητά τους αφού στις φαβέλες δεν υπάρχει τρεχούμενο νερό, ενώ οι συμμορίες ναρκωτικών εξαπλώνονται σαν επιδημία. Όμως με το παγκόσμιο κύπελο το 2014 και τους Ολυμπιακούς του καλοκαιριού το 2016, ίσως οι υπεύθυνοι ενδιαφέρονται περισσότερο για τις εντυπώσεις των τουριστών, μετατρέποντας τι φαβέλες σε πάρκο. Αφήνοντας τους τουρίστες να θαυμάσουν το θέαμα από ψηλά, χωρίς τον κίνδυνο να πέσουν μούρη με μούρη με καμιά συμμορία. Σαν να κρύβεις τα σκουπίδια κάτω από το χαλί ένα πράγμα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου